So wat gifft dat ok noch (plattdeutsch)
Af un to mutt ik mit mien Fru to'n Inköpen. Un jümmers kümmt se mit de Mitarbeiders in Snack. Weetst Bescheed? Ik stah denn blangenbi un tööv un tööv... Na, ja. Keen vertell ik dat? Man vundaag weern wi bi de Bäcker un mien Fru hett den Loden meist leddig köfft. De Verköpersch see noch: "Un, hebbt Se anners noch'n Wunsch?" Un mien Fru see: "Nee, hier nich, man Se köönt de Rest vun mien List noch inköpen." "Och, dat mach ik geern", hett de annere Siet seggt. "Dat mok ik ok för de Lüüd in mien Straat. För de hool ik ok jümmers in. De olen Lüüd köönt dat ja nich mehr so alleen un denn mok ik dat." Tja, de mokt dat eenfach so, un as ik denn see, sowat schull man mol in't Blatt. Dor keem heel bescheiden: "Nee, dat will ik nich. Dat is doch keen Saak!" Kiek mol an, so'ne Lüüd gifft dat ok noch. Denn segg ik man tominnst nu "danke" in mien Blog.