Footballhirsch (plattdeutsch)
Ik mok je gern mal so’n Footballspeel ankieken, lütt Buddel Beer blangenbi, Fööt op Sofa un denn de Flimmerkassen an. Meist is mien Fru dor nich mit mang, se süht dor keen Sinn in, dat so veel Mannslüüd achter een Ball herjappsen.
Ik seh ok keen Sinn dor bin, wenn sik in ehr Pilcher-Märken Mann un Fro drepen un denn hele annerthalf Stünnen bruukt, bet se sik funnen hebbt. Man dat is` nu wedder `anner Geschicht.
As de Düwel dat nu so will, hett mien Fru düt Mol nix anners to doon un so harr ik nu `n Footballfründ vun de anner Art.
Tja, dat Speel löppt so vör sik hen un de Trainer vun de düütsche Mannschop wesselt `n Speeler ut. De niege Mann peest op dat Feld, faat sik an de Nees un schnuuft eerstmol kräftig ut, dat dat man so in de Luft flüggt.
„Igittigitt“, sä mien Frau dor. „Nu hett he de hele Tiet op de Bank setten, harr he doch noog Tiet harrt, sik de Nees to putzen, oder wat?“, pultert se los. „Oder sünd de so arm, dat se dor keen Taschendöker hebbt?“
Wat schull ik dorto seggen? So heff ik mit de Schüllern zuckt un gor nix antert. Man as ik wedder trüch in`t Speel full, keem se noch mal in Fohrt.
„Nu weet ik dat“, sä se. „Wat meenst du?“, froog ik ehr. „Na, worüm he dat mokt hett – dat is so`n Mannslüüd-Dingens. He hett sien Revier markeert, as so`n Platzhirsch. Een Hund wöör nu op dat Gras pinkeln, man dat is em wohrschienli to geneerli bi all de Lüüd, de tokieken. So rotzt he blots op dat Gröön. Nu heff ik dat verstahn, man eklig is dat liekers!“
Nu, wo ik so daröver nadenken do, jichtenswo hett se recht.