Schokoglück (plattdeutsch)
Foto: P. Blume
Letzt harr ik mal wedder so richtig Smacht op `n Stück Schokolaad. Un so heff ik denn gau so een bet twee Stücken wegnuckelt. Na ja, mag ween, dat dat denn ok de heele Tofel weer.
Man dat hett goot doon, mien lütte Welt weer so richtig in `ne Reeg un so seet ik tofreden in mien Sessel un bin denn meist `n beten wegnusselt.
Mien Weltfreeden worr man batz stöört, as mien Fru een Schuuv un Schapp na de anner utennander nehm. Schien meist so, as söcht se wat. Un mit jede Schuuv un jede Misserfolg worr dat wat luuder. Jichtenswann worr mi dat to dull.
„Segg mal, wat maakst du denn dor?“, froog ik ehr. „Du mookst ja een Spektokel as 'n heel Regiment.“ „Ik verstah dat nich. Ik heff doch Schokolaad köfft un nun harr ik so`n Smacht darop un kann de nich finnen. Hest du ehr villicht sehn?“
Ik see blots: „Kort, heel kort.“
Jem muchen nich weten, wat mi för`n Blick dropen hett. Hett een noch `n Steed för een olen Kierl? Ik bruuk ok nich veel, blots `n Sessel un dree Mohltieden an`n Dag.